(1) Rio de Janeiro

We vliegen eerst naar Lissabon om daar over te stappen naar Rio. een korte overstaptijd van 50 minuten, maar dat moet lukken zei de stewardess. Maar als we bijna een uur te laat landen in Lissabon zitten we toch even in spanning, tot dat we er achter kwamen dat in Portugal de klok een uur voorloopt ;) Het vliegtuig naar Rio zat voor minder dan de helft vol, genoeg ruimte dus om even te gaan liggen op de lange vlucht.

Het is al donker als we in Rio landen, de taxi (chauffeur met rijstijl Max Verstappen) racet ons in no-time naar ons Hotel, onder weg zien we de "Cristo Renentor" (het Jezus beeld) in de schijnwerpers boven op de berg  Corcovado over de stad uitkijken.
1e dag Rio, even wennen als we ’s morgens voor het eerst buiten lopen, is het echt gevaarlijk, stikt het van de muggen ? Het Hotel ligt op loopafstand precies tussen de 2 beroemde stranden Copacabana en Ipanema in, en vanaf het dakterras kijken we achter uit op de Favelas die tegen de berg aan zijn gebouwd.

We huren 2 fietsen om Rio te verkennen, en wat ons opvalt als we langs de lange stranden en Boulevards rijden is naast de badmode dat ze hier wel erg sportief en afgetraind zijn (wij vallen dus niet op haha) Op het strand staat elke 100m wel een gym-rek waar goed gebruik van wordt gemaakt.   Leuke Fietstocht, maar door het lekkere zonnetje ook gelijk aardig verbrand.
Pech: Als het ‘s avonds regent en wij na het eten een taxi naar ons Hotel nemen, verliest Sjaak z’n telefoon in de Taxi (uit z’n broek gevallen, dat is niet de 1e keer). Echt even balen want dat is ook onze navigatie voor als we straks met de auto gaan reizen, en alle gegevens staan er in (en de foto's van vandaag) …
We vragen de Hotel receptie of ze contact op willen nemen net de Taxi centrale, maar zo eenvoudig is dat niet. Je moet weten dat hier in Rio 20-30.000 Taxi’s rijden, van veel verschillende maatschappijen, en ons enige signalement is dat het een GELE Taxi was. Bellen naar ons nummer (Thanks Robin en Michael) levert ook niks op, er wordt niet meer opgenomen. Weinig kans dus dat die nog gevonden wordt. Het is maar goed dat we nog een reserve telefoon hebben meegenomen, dus jammer maar geen ramp.
2e dag Rio, het is gelukkig weer zonnig dus goed weer om de “Cristo Redentor” te bezoeken. Voor ons even geen Taxi en nemen eerst de METRO naar het oude centrum, om Tickets te kopen. We hadden op een flinke klim partij gerekend om bij het beeld te komen, maar niets is minder waar. Een mini bus brengt je bijna helemaal boven en voor het laatste stukje kan je nog een lift en 2 roltrappen nemen. Het uitzicht is echt super, maar we zijn net op tijd, want even later schuiven er wat wolken de berg op. Het is gezellig drukte op de (selfie) berg.

’s Middags bezoeken we het oude centrum van Rio o.a het Aquaduct en de bekende Escadaria Selarón (de trappen van Seleron. Seleron is een kunstenaar die een trap met 250 treden die langs zijn huis liep te beklede met (in eerste instantie) gele, groene en blauwe tegels, de kleuren van de Braziliaanse vlag. maar is inmiddels bedekt met duizenden tegels verzameld uit meer dan 60 landen over de hele wereld. We zien ook wat Nederlandse tegels)

Na al dat gewandel nog even een boulevardje pikken en een duikje nemen, het weer ziet er dreigend uit maar het blijft droog en lekker warm (30 graden).

’s avonds nog even gaan we uit eten in een restaurant waar je betaald voor wat je opschept (een lopend buffet waar je bord na het opscheppen wordt gewogen, dus pay-what-you-eat ipv all-you-can-eat. We hadden al over deze Braziliaanse gewoonte gelezen)
Morgenochtend halen we de huur auto op gaan Rio verlaten.
Nog even over dat veilig gevoel. Hoewel je wel ziet dat er echt om elk huis/gebouw wel een groot dik hek staat, en je aardig wat politie auto’s ziet rijden, voelen wij ons in Rio toch niet “onveilig”. (wat wel tegenvalt is dat 99,9% echt geen Engels verstaat of spreekt) En wat die mug betreft, nog geen één gezien, en ook geen demonstraties dus no-worries, alles goed en veilig hier.

(2) Buzios en Piraty

Met de zojuist opgehaalde huurauto rijden we richting Buzios. Het is altijd weer even wennen aan het auto rijden in een ander land, vooral omdat we starten in de drukte van Hartje Rio.
Als we eerst maar de stad uit zijn. De snelweg is goed, twee baans en rechts inhalen mag en af een fietser op de vluchtstrook en een bord dat er voetgangers kunnen oversteken. Maar eenmaal van de snelweg af, moeten we goed opletten voor gaten in de weg, maar vooral verkeersdrempels (speed-bumps, die niet altijd opvallen) die je echt stapvoets moet nemen om niets te verliezen.
Buzios is een schiereiland bekend om z’n vele baaien en stranden, en we verblijven 3 nachten in een Pasouda (Braziliaans voor Bed & Breakfast / Pension) dat een mooi uitzicht heeft op één van de baaien.

Het is weekend en gezellig druk, niet alleen aan het strand (waar de hele dag een caravaan van verkopers langs trekt met eten, drinken en kledingrekken) maar ook ’s avonds in de kustplaats. De taal blijft wel even een dingetje zoals bij de restaurants die alleen een Portugese menu kaart hebben haha, we leren er elke dag weer wat Portugese woordjes bij.
Vandaag is trouwens hier de herfst begonnen maar dat is voor ons (zon en >30 graden) warm genoeg.

Na 3 dagen Busios rijden we naar Paraty een Koloniale kustplaats. een paar honderd kilometer ten westen van Rio. Een mooie route door een groen bergachtig gebied.

We worden hartelijk ontvangen door Patricia (de Braziliaanse eigenaresse die Nederlands spreek) en haar Australische man Steven in hun prachtige Pousade. Erg aardig stel waar we leuk mee hebben gebabbeld en gelachen en tips hebben gekregen voor de komende dagen.

Zo hebben we enkele watervallen bezocht, één daarvan kon je van een grote rots afglijden, de locals deden dat staand, (zie bv https://www.youtube.com/watch?v=cEWk7Fa0Wak) Sjaak hield het maar op zittend.

En genoten op de mooie stranden waarvoor we soms wel eerst een stukje door de jungle moet klimmen en klauteren.

Het weer hier is wisselend (schijnt normaal te zijn), overdag zonnig en aan het eind van elke middag een regenbuitje met wat onweer. Het oude centrum van Paraty bestaat uit koloniale huisjes en de straten zijn allemaal voorzien van grote keien, niet echt handig om te lopen of te fietsen, maar wel mooi. Nog even een paar Braziliaanse bijzonderheidjes, we hadden al verteld dat je restaurant hebt waar je betaald voor het gewicht wat je op je bord schept, nou dat is ook het geval als je broodjes of een schep-ijsje koopt, die worden ook gewogen om de prijs te bepalen.
Op onze laatste avond hier (de avond voor goede-vrijdag, dat hier trouwens nog een feestdag is  waar iedereen vrij is) is het druk in het oude centrum van de stad, o.a. door de kerkdiensten en omdat velen hebben een lang weekend hebben te vieren.

(3) Treinreis Curitiba

Na 3 mooie dagen Piraty leveren we de auto in, en nemen het vliegtuig naar Curitiba

Om daar een treinrit CURITIBA --> MORRETTES te gaan maken. Schijnt een mooie tocht te zijn over en door bergen en jungle, die in 1880 is aangelegd om de Europese gastarbeiders te vervoeren van de kust naar het binnen land van Brazilië. Eenmaal aangekomen hopen we nog treinkaartjes voor de volgende morgen kunnen krijgen, (het was aangeraden te reserveren, maar dat lukte ons niet vanuit Nederland). Helaas zijn er geen plaatsen meer vrij, maar hulpvaardige Mauricio van ons Hotel regelt dat we ’s middags de trein de MORRETTES --> CURITIBA kunnen nemen + ’s morgens een tour om via “Estrada Da Graciosa”(een  Pittoreske autoroute met dito dorpjes) eerst in Morelles te komen.

Eenmaal aangekomen in Morelles verraadde het oude treinstation al dat we de treinreis niet per sneltrein zouden maken. Even wat drinken ingeslagen voor de 4 uur durende rit van Braziliaanse omaatjes die hier het perron hun stalletjes hebben.

Maar wat blijkt, we zitten in een “Exclusive” wagon. Wat inhoud dat we naast een Engelstalige gids, een uitbundige dame (voor ons alleen want de overige reizigers zijn Braziliaans) de hele reis ook gratis drinken krijgen. Nou daar heeft iedereen goed gebruik van gemaakt (vooral het bier), het was een vrolijke boel. Met een snelheid van max 30 km/u piept, rijd en kraakt de lange trein door een mooi stukje natuur, met mooie vergezichten, watervallen, bruggen en tunnels. De ramen staan open, zodat je ook mooie plaatjes kan schieten.

Als we tenslotte als het donker wordt op het station van Curitiba uitstappen, geeft onze gids nog een tas met drinken mee (aardige mensen die Brazilianen)

(4) Watervallen van Iguaçu

Het is maar 50 minuten vliegen naar Foz de Iguaçu. We verblijven hier 3 dagen om de beroemde watervallen (staat op de lijst van 7 natuurlijke wereld wonderen) te bewonderen, dat zich deels op Braziliaans en deels Argentijns grondgebied bevind. We hebben gelezen dat de watervallen aan beide zijden zo enorm indrukwekkend dat je ze zeker van beide kanten moet gaan bekijken

De bus (die voor ons Hotel stopt) is hier een prima vervoer middel, en dus nemen we die ‘s morgens om naar het Nationaal park te gaan om daar de Braziliaanse kant te bekijken. Even wat Iguaçu waterval feitjes: het zijn bij elkaar 275 watervallen en is totaal 2,7 km breed, en het water stort 100 meter naar beneden. En staat in de top 3 van grootste watervallen ter wereld (samen met de Niagara en de Victoria watervallen). 

We horen hem al van verre bulderen, en dan zien we ‘m echt. Wouw wat groot, eeerg indrukwekkend.

Er zijn diverse wandelpaden met uitzichtpunten, maar ook loopbruggen die je heel dicht onder de waterval brengen, zo voel je echt het enorme geweld en kracht van het water (en wordt je zeiknat als je geen regen cape aandoet)

Vanaf de uitkijktoren hebben we een mooi overzicht over de hele Braziliaanse kant van de waterval.

Je hebt trouwens nog wat andere manieren om de waterval te bekijken: een (power)boottochten, die je echt bijna onder de watervallen brengen (badkleding aanbevolen) spectaculair maar Carla vind dat geen goed plan al dat koude water. Of per Helikopter wat we nog beide een toffer plan vinden (we hadden hier al over gelezen, en stond ons verlanglijstje) en besluiten te gaan doen. We moeten even 2 vluchten wachten voordat we aan de beurt zijn.

Met 4 anderen enthousiastelingen stijgen we op, we hebben eerst uitzicht over de brede Iguaçu rivier.

En aan de waternevel zien we dat we steeds dichter bij de waterval komen.

We zien nu ook goed de “Duivelskeel”, naam van de krachtigste waterval, daar stort het water van 3 kanten in een gapend gat.

Onze pilote maakt aardig wat scherpe bochten en laat ons alles goed zien, voordat we weer terug vliegen.

We vonden het echt gaaf, Sjaak moet ’s Avond bij het Hotel alleen even bijkomen (beetje luchtziek van dat gedraai). 

Volgende dag gaan we de Argentijnse kant van de waterval bekijken. Even een kleine uitdaging, want hemels breed is het maar 10 km, maar we moeten met 3 bussen, een grens passeren en nog aan Argentijnse Pesos komen. Gelukkig ontmoeten we in de bus 2 zusjes uit Letland tegen die het zelfde van plan zijn en goed Portugees en Spaans spreken. 

Ook aan deze kant van de waterval is indrukwekkend, en heeft meer wandelroutes (zowel aan de boven als onderkant van de waterval.

En een treintje die je  naar het hoogtepunt een 1100 meter lange loop brug die eindigt aan de rand van de “Duivelskeel” brengt.

Wat we nog niet hadden verteld is dat hier heel veel neus beren rond lopen. Deze beestjes zijn eeeerg nieuwsgierig (brutaal), en zijn constant op zoek naar eten. Rond de restaurantjes zien we medewerkers van het park die alleen maar bezig zijn om de beertjes weg te jagen.

Met lege batterijen in het foto toestel verlaten we het Argentijnse National Park

(5) Salvador

Een laatste binnenlandse vlucht brengt ons van Iguaçu (waar we bij het opstijgen nog één maal de watervallen zien) naar Salvador gelegen aan de kust.

Als we ’s avonds in Salvador landen halen we gelijk onze huur auto waarmee we de komende 2 weken gaan rond toeren, en rijden dan in het donker direct naar ons Hotel voor de komende 2 dagen aan het strand.

Salvador (de stad van de Capoeira dansen) is de 3e stad van Brazilië met 3 miljoen inwoners en met een kleine Nederlandse Historie (2x door de Nederlanders bezet geweest). We willen het Histories Centrum van de stad bekijken, maar als we daar met de auto aankomen is er geen parkeerplekje (en ook geen QPark) te vinden. We laten onze auto en autosleutels achter bij één van de vele kleine privé garages. We twijfelden even, om de sleutel af te geven aan onbekende, maar dat kan niet anders en je moet ook maar een beetje vertrouwen hebben vind je niet.

Het is een mooi oud Centrum van pastel gekleurde huizen (maar niet allemaal mooi onderhouden) vele oude kerken, en in de straten veel kleurige kunst, en lekker eten veelal aangeprezen door Afrikaans/Surinaams uitziende dames met grote Rok, grote Glimlach en prachtig hoofddeksel. De stad heeft een Afrikaanse sfeer.

Helaas geen capoeira of drumband gezien in Salvador. Als we door het chaotische verkeer hier in de stad, richting ons relax hotel rijden gaan we nog even naar een grote supermarkt (nou ja even, we sluiten aan achter 30 wachtende in de rij voor de kassa's, maar niemand schijnt zich hier druk over te maken of haast te hebben, wij dus ook maar niet haha, genoeg te zien hier in zo'n andere wereld)